Twin Falls - zondag 23 september

Nadat we alles weer losgekoppeld hebben gaan we naar de watervallen waar de plaats Twin Falls zo beroemd om is. De Snake River stroomt hier door een diepe canyon en bij Twin Falls  valt het water 64 m naar beneden, dit is ruim 15 meter meer dan de Niagara watervallen. Deze Shoshone Falls zijn genoemd naar de oorspronkelijke Indianen die hier woonden, maar worden ook wel de ‘Niagara of the West’ genoemd. Ondanks het najaar en de uitzonderlijk lange droogte van deze zomer is het nog steeds een indrukwekkende waterval. 

We kunnen ons best voorstellen hoe het in het voorjaar zal zijn als de sneeuw in de bergen gaat smelten en de rivier de hoogste stand bereikt. Evel Knievel heeft ooit geprobeerd zich over deze canyon heen te laten schieten maar brak daarbij 433 botten, de stumpert. De plek waar hij werd afgeschoten is nog steeds een bezienswaardigheid. 

We gaan nog een keer bij de supermarkt en benzine pomp langs om alles weer vol te stouwen en wippen nog even bij de liquid store binnen, want we gaan straks de grens over naar Utah en dat is een “Mormonen” staat. We weten dat Mormonen geen alcohol drinken en nog heel veel dingen niet doen die wij juist wel leuk, lekker en fijn vinden, ervaring uit onze eerste “west” reis heeft ons geleerd dat het in Utah erg moeilijk is om bijvoorbeeld aan alcohol te komen. De verkoop en controle  is voorbehouden aan de staat.

Als we bij Macy’s nog een jaar-voorraad make-up willen aanschaffen wordt ons een klantenkaart aangeboden die 15% korting geeft. Leuk geprobeerd maar zowel met een rijbewijs als paspoort lukt het niet om een account aan te maken, de verkoopsters geven het na een half uur op, zonder Amerikaans adres lukt het niet. We moeten voortaan een goed Amerikaans adres en telefoonnummer meenemen als we gaan winkelen, want iedere winkel heeft zijn eigen kortingpasjes en -systemen, vanmorgen ook bij de Albertsons, de Amerikaanse AH, een pasje gescoord en $15,= korting gekregen. 

Dan vertrekken we toch echt, willen we vandaag nog in Salt Lake City aankomen, wij hebben zo’n 240 miles is 386 km voor de boeg, toch wel 4 uurtjes rijden op de Interstate. We rijden met een stel grote trucks mee op, zo nu en dan wisselen we van chauffeur, een stukje goede muziek op en de tijd en miles vliegen om! Het landschap verandert geleidelijk, van de grote landbouwgebieden in Idaho in de ruigere natuur in Utah. Veel staatsburgers van Idaho zijn trots op hun farmers-bestaan. In het bijzonder op de aardappels die zij verbouwen, de Idaho aardappel is een delicatesse in heel Amerika. Grote bedrijven, als McDonalds laten hun (friet)aardappelen daar verbouwen.

Op de kentekenplaten van hun auto’s staat “Idaho the Potato State”, rare jongens die Amerikanen, staat toch niet heel stoer om dat op de kenteken plaat te zetten.

Maar goed, om een uur of vijf arriveren we in Salt Lake City en dat is echt een grote stad, met een rondweg van 16 banen breed, het is best druk voor de zondag, iedereen is weer op weg naar huis. De campground ligt zo’n 14 blocks van het echte downtown, hoewel niet te lopen, toch wel heel dicht bij. We krijgen de nodige folders en horen dat er een gratis shuttle loopt vanaf de campground naar Temple square. Vanavond de  POI’s inventariseren  en een lijstje maken wat we minimaal allemaal willen zien, dat wordt weer wandelschoenen aan!

Vandaag gereden:  240 miles

Totale afstand:  2066 miles