Denver – Donderdag 6 september

Het is zover, na maanden van voorbereiding gaan we vandaag echt op weg naar Denver. Gisteren hebben we de koffers ingepakt en de laatste boodschappen gedaan om de thuisblijvers goed verzorgd achter te laten. Nicole en Mona blijven thuis om op de kat en het huis te passen. We hebben ze volgestopt met (veel te veel) goede raad, dus die gaan het wel redden.

We vliegen pas om 14:00 uur dus we hoeven niet zo vroeg op. De meisjes zijn zo lief ons weg te brengen naar Schiphol, met 4 koffers zou het best lastig geweest zijn in de bus en trein.

Op Schiphol drinken we gezamenlijk nog een kopje koffie en dan wordt het tijd om afscheid te nemen. Eerst een half uur in de rij staan voor de incheck balie om de koffers af te geven, we hadden thuis al online ingecheckt maar er is geen aparte drop-off balie bij Icelandair. Dan met de handbagage door de security-check. Riemen af, zakken leeg, laptops uit de tas er bovenop leggen en dan zelf door het veiligheidspoortje. Gelukkig alles gaat goed, vreemd alleen dat er niemand naar onze paspoorten heeft gekeken. We kopen nog wat tijdschriften, geen Jägermeister dit keer, en gaan rustig zitten wachten tot het tijd is om te boarden. Ook het boarden is verrassend eenvoudig, geen bagage-check meer, er wordt alleen nog even naar de boardingpassen gekeken en dan lopen we zo het vliegtuig in.  Die IJslanders zijn kennelijk niet zo bang voor vloeistoffen en terroristen enzo.

Het is maar 3 uur vliegen naar Reykjavik, daar aangekomen moeten we gelijk door naar onze volgende vlucht, we hoeven niet lang te wachten en dan kunnen we alweer aan boord. Deze vlucht gaat ruim 8 uur duren, dus dat wordt een lange zit.

Met een half uur vertraging komen we in Denver aan. Die Amerikanen zijn nog steeds behoorlijk paranoia, het duurt meer dan een uur voor we door de ‘immigration’ zijn. Ze hebben nu voor de vierde keer alle vingerafdrukken genomen, lijkt mij toch wel een keer genoeg. Tot nu toe gaat alles goed maar als we de koffers van de band afhalen komt er een klein snuffelhondje langs. Een heel lief beestje, een soort beagle op teckelpoten, die erg enthousiast aan onze rugzak gaat zitten snuffelen. Wij vinden het nog steeds erg leuk want drugs hebben we niet en ook geen alcohol in de handbagage. Helaas is dit geen drugshond maar een ‘fruithond’ en ja hoor we worden er weer uitgepikt als smokkelaars: we hebben nog 2 appels in de rugzak zitten. Die worden gelijk in beslag genomen en omdat we hebben ingevuld dat we niets aan te geven hebben vertrouwen ze ons dus helemaal niet meer en moeten we alle bagage laten nakijken. De moed zakt in onze schoenen als we visioenen krijgen van 4 koffers uitpakken en daarna alles er weer in zien te krijgen. Gelukkig is het een modern vliegveld met moderne apparatuur en kan alles gewoon door de scanner. Van alle blaam gezuiverd staan we dan eindelijk buiten en kunnen we het hotel bellen om ons op te halen. Doodmoe komen we in het hotel aan, we eten de laatste krentenbollen van thuis op en kruipen gelijk in bed. Het is hier pas 22:00 uur maar in Nederland is het inmiddels 6:00 uur, wij zijn 22 uur geleden opgestaan.