Rocky Mountains – Zaterdag 8 september

We zijn er vannacht achtergekomen dat het erg koud kan zijn in de bergen. Het heeft behoorlijk gevroren want op alle ramen zitten ijsbloemen. Diep weggedoken onder het dekbed was het lekker warm maar midden in de nacht even naar de wc was bijna niet te doen. We hadden beter de verwarming aan kunnen zetten in plaats van de airco. 

Dankzij de jetlag worden we al weer vroeg wakker, de zon is nog maar net opgekomen boven het meer zodat we een prachtig uitzicht hebben. We nemen de tijd om rustig te ontbijten en koffie te drinken voor we vertrekken.

Het aansluiten van water en stroom ging gister gesmeerd maar hoe zou dat gaan met het dumpen? Bij het verlaten van de camping rijden we langs de dumpplaats en ondanks dat de vuilwater tanks niet vol zitten willen we toch dumpen, al was het alleen maar om te kijken hoe dat moet. We zijn helemaal alleen, geen toeschouwers die kunnen zien dat we het voor de eerste keer doen. Het is echt zo makkelijk als iedereen zegt, in 5 minuten hebben we ons vuile water gedumpt en schoon water ingenomen.

Op naar Rocky Mountain National Park, we zijn er klaar voor. We rijden over de Trail Ridge Road naar Estes Park. Deze weg is ‘s winters gesloten in verband met sneeuw en ijzel, maar vandaag is het prachtig weer, koud maar heel helder zodat we erg ver kunnen kijken. We stoppen op bijna alle uitzichtpunten en kunnen bijna geen genoeg krijgen van het uitzicht. De weg kronkelt met veel haarspeld bochten naar een hoogte van 3713 m. 

Op verschillende bergtoppen zien we nog sneeuw en ijs liggen, maar de weg voor ons is droog en breed genoeg voor een camper. Net over het hoogste punt heen gaan we een kleine trail lopen bij Rock Cut, het is een stukje van ongeveer 800 m. en dan weer terug. We zijn nog niet gewend aan de ijle lucht op deze hoogte en hebben er dan ook behoorlijk moeite mee om de vrij steile weg helemaal af te lopen. 

Toch blijkt het wel de moeite waard want we zien hele mooie rotsformaties, de zogenaamde Champion Rocks en we spotten de eerste wildlife van deze vakantie: Yellowbellied Marmots. 

We zien er een stuk of zeven druk bezig hun wangen vol te stoppen met voedsel. Ook hier staat het najaar / winter voor de deur en deze beestjes zijn zich al aan het voorbereiden op een lange winterslaap. 

Vlak bij de camper zat ook nog een Chipunk op een muurtje te wachten op zijn fotoshoot. Een Least Chipmunk is de kleinste Squirrel die er bestaat. 

Daarna vervolgen we de Trail Ridge Road, de weg gaat nu weer flink omlaag. We genieten nog steeds van de vergezichten in de uitgestrekte Rockies, langzamer hand komen we weer bij de boomgrens en worden we verrast door alle kleuren van herfstachtige bomen, de Indian Summer lijkt begonnen. Als we in de Hidden Valley aankomen is het de hoogste tijd om te lunchen, hier is een grote picnic plaats op een soort Alpenweide, maar alle tafels zijn bezet door een bus picknickende Amerikaanse bejaarden.

Wij gaan aan onze eigen eettafel zitten lunchen, lekker binnen uit de wind, dat is nou het grote voordeel van een camper gewoon alles bij de hand in je eigen koelkast.

Bijna aan het einde van de route zien we een heleboel auto’s langs de weg geparkeerd staan, dit duidt er meestal op dat er wat te zien is dus we stoppen ook. Langs de weg over de steppe loopt een hele kudde herten oftewel een Bull Elk met zijn hindes. Ze hebben geen haast en ze trekken zich van het publiek langs de weg niets aan, dus dat zijn de nodige foto’s. We zitten al weer in de camper om weg te rijden als we nog een Bull Elk aan zien komen die probeert te sjansen met de dames, het is paringstijd dus dat lijkt op een gevecht uit te draaien maar helaas de grootste Bull en eigenaar van dit harem, vindt het niet spannend, hij neemt zijn vrouwtjes gewoon mee en de jonge Bull heeft het nakijken. Aangekomen in het plaatsje Estes Park doen we wat inkopen en rijden we naar een RV park annex camping. Er zijn nog enkele plaatsen vrij met full hookup, als ervaren camperrijders sluiten we alles aan.

Als we de oven aan willen zetten om de frieten voor het avondeten te bakken, blijkt dat de oven helemaal niet werkt. Dat wordt dus een geïmproviseerde maaltijd met eerst de frieten in de koekenpan en daarna de steak want we hebben uiteraard maar één koekenpan. De steak is erg lekker maar de frieten zijn ronduit smerig, ze zijn mierzoet, ik weet niet wat we gekocht hebben maar dit experiment is geen succes. Na het eten doet Peter nog verwoede pogingen om het defect van de oven op te sporen maar dat mag niet baten. De oven is brandschoon en lijkt nieuw te zijn of nog nooit gebruikt, waarschijnlijk is er iets mis met de gastoevoer. Ook de magnetron laat het afweten, de programma’s doen het geen van allen, er is niets in te stellen, hij lijkt volkomen ontregeld. Dat wordt morgen bellen met de technische dienst van Moturis maar hoe leg je dat uit in het Engels? Gelukkig hebben we nu internet dus kunnen we google-vertalen vast raadplegen. Het wordt al weer behoorlijk koud dus vanavond gaat de verwarming aan.

Vandaag gereden: 70 miles

Totale afstand: 161 miles