Moab – woensdag 26 september

Ondanks de afstand die we nog moeten rijden doen we rustig aan en staan wat later op dan gewoonlijk, nemen uitgebreid de tijd om te ontbijten, douchen en koffie drinken. 

We beantwoorden nog wat mails, want wat wordt onze Blog goed gelezen en wat krijgen we veel leuke reacties per mail. De receptie van de campground  is nog steeds niet open dus we doen onze douche sleutel maar in de brievenbus, zoals onze eerdere instructie luidde. Nog even tanken en dan vertrekken we, het is al half elf. We hebben een paar uur voor de boeg waarvan de helft over de Interstate, waar we een paar road-trains tegenkomen en de rest van de rit gaat over een rustige highway. Na een kleine koffie pauze onderweg arriveren we om half twee in Moab. We bezoeken de plaatselijke supermarkt en slaan proviand in om zeker drie dagen te kunnen overleven en gaan dan lunchen bij Wendy’s. Dit is onze eerste echte Amerikaanse hamburger, het moest er toch een keer van komen. De campground voor de komende vier nachten hebben we via internet gereserveerd dus we hoeven er niet op tijd te zijn. 

We gaan dan ook eerst maar een scenic byway rijden. Wel de kortste van de drie die worden aanbevolen, die duurt immers al een uur en dat gerekend zonder de nodige foto stops. We rijden de hele Potash Road, een doodlopende weg tenminste als je geen dirt-roads mag rijden zoals wij, dus we moeten ook de volle 17 miles weer terug. We rijden langs de Colorado rivier die hier door de valley slingert tussen enorme rode rotsen. Deze hoge rotsen zijn ‘Buttes’, dat zijn rotsen die gevormd zijn doordat eeuwen lang de zachtere omgeving geërodeerd is door wind en water, de harde vaak kaarsrechte rotsen blijven staan. Tussen deze rotsen zijn wij maar hele kleine nietige wezentjes. 

De Colorado River is hier fel oranje gekleurd door de weerschijn van de oranje-rode rotsen en door de oranje modder die wordt meegesleurd door het water.

We rijden langs een stuk verticale rotswand waar veel steile wand klimmers hun hobby uitoefenen. 

Even verder worden we gewezen op de inscripties die in de rotswand zijn gekerfd door de Indianen in de tijd dat zij nog geen letters gebruikten, maar schreven in pictogrammen. 

Dat hier in de oudheid nog meer wezens hebben gelopen wordt duidelijk bij de volgende stop waar de voetafdrukken te zien zijn van een dinosaurus. Hoog boven ons is een stuk rotsplaat waar inderdaad de afdruk is te zien van een drie-tenige voetafdruk. Onderzoek heeft kennelijk uitgewezen dat het gaat om een echte afdruk van een dinosaurus.

Aan het einde van de weg staat de Potash mijn, hier wordt potash gewonnen. Potash is een verzamelnaam voor diverse natuurlijke zouten, het wordt voornamelijk gebruikt als grondstof voor kalium oftewel potassium zoals het hier heet. Kalium is het hoofdbestanddeel van kunstmest. Bij de ingang van de mijn houdt de verharde weg op en gaat de weg over in een dirt-road die naar Canyonlands National Park leidt. Met een camper van 5600 kg is het niet handig om op onverharde wegen te rijden, dus keren we om en gaan weer naar  Moab.

Het is tijd om de campground op te zoeken die we hebben besproken, ongeveer 10 km voorbij Moab. De camping ligt zo achteraf dat we ons niet verbazen dat het er erg rustig is. Er is een gedeelte permanent bewoond met stacaravans / mobile homes, maar het trekkers gedeelte is op één tentje na nog helemaal leeg. Dit wordt dan onze uitvalsbasis voor de komende dagen, ach het is hier lekker rustig en het scheelt de helft in prijs met de campgrounds aan het begin van Moab, daar is het een stuk duurder. En ….. geen overlast van buren, die staan zeker 100 meter van ons vandaan.

Vandaag gereden: 165  miles

Totale afstand:  2455 miles