Page – woensdag 10 oktober

We zijn vandaag nog een dagje in Page en gaan naar de Antelope Canyon, er zijn twee verschillende Antelope Canyons de Upper en de Lower. De Upper Antelope Canyon is, weten we nu uit ervaring, de mooiste en dan vooral rond 12 uur, dan staat de zon recht boven de canyon en geeft het binnenvallende licht de minste schaduwen waardoor je de mooiste foto’s kunt  maken. Naar deze canyon zijn enkel georganiseerde trails mogelijk. Hier wordt je met een jeep naar toegebracht, onder begeleiding van een gids loop je dan langzaam door de kloof. De Lower Antelope Canyon is smaller en ligt op loopafstand vanaf de parkeerplaats. Tot 1997 mocht je zonder gids in deze kloof afdalen en net zolang blijven als je wilt. In 1997 heeft hier een vreselijk ongeluk plaatsgevonden en zijn er 11 mensen verdronken in een vloedgolf die plots door de kloof kwam aan rollen. 

Deze vloedgolf is ontstaan omdat er elders zwaar onweer ontstond en daardoor hevige regenbuien waren gevallen en het vele water een uitweg zocht naar de lager gelegen Coloradorivier via de Antelope Canyon. Onweer en regen kunnen in deze streek heel plotseling ontstaan en de inlandse bevolking kent dit fenomeen en weet hoe zij daar op moet reageren. Sindsdien mag je ook in Lower Antilope Canyon niet meer zonder gids naar binnen. Een paar jaar geleden zijn we al in de Upper Antelope Canyon geweest nu gaan we naar de Lower. Page en daarmee ook de beide canyons liggen in het Navajo reservaat, de Antelope Canyon is dus geen National Park maar wordt beheerd door de autochtone Navajo Indianenstam. We lopen met en groep achter de gids / Navajo Indiaan aan en komen spoedig bij een smalle kloof in de grond, dit blijkt de ingang van de Antelope Canyon te zijn. Via een paar stalen trappen komen we beneden op de zanderige bodem van de kloof. 

De kloof is gevormd door water en wind, het water vormt hier draaikolken en dat is goed te zien aan de horizontale strepen op de wanden van de kloof, de wind slijt het rode zandsteen nog verder af en zorgt dat alles rond en glad gesleten wordt. Omdat de kloof heel smal en kronkelig is ontstaat er in combinatie met het binnenvallende licht een waar kleurenpalet. Het gedeelte van de kloof waar we mogen lopen is 450 m lang maar we doen er zeker een uur over want iedereen staat voortdurend stil om foto’s te maken. We dalen af tot zo’n 18 meter onder het aardoppervlak. Onze gids die hier dagelijks loopt weet inmiddels de meest fotogenieke stukken aan te wijzen, hij geeft zelfs aanwijzingen over de optimale instellingen van de diverse fotocamera’s. Aan het einde van deze canyon is een lange stalen ladder en klimmen we weer naar de oppervlakte om bovenlangs terug te lopen naar de parkeerplaats.

Even buiten Page is een uitzichtpunt, in het Amerikaans overlook, over de Colorado River. Op dit punt maakt de rivier een bocht van 217 graden, hier genaamd de Horseshoe Bend Overlook. Vanaf de parkeerplaats lopen we door het mulle zand 1200 m een heel stuk naar beneden naar de overlook. Staande op de rand van de rotsen zien we ver beneden ons de Colorado stromen, we kunnen de hele bocht overzien. Helaas is het een stuk moeilijker om in het mulle zand weer 1200 m omhoog te lopen, maar het uitzicht was het waard.

We hebben na dit hoefijzer uitstapje nog tijd genoeg om nog een excursie te doen en we gaan weer naar het Visitor Center bij de Glen Canyon dam, we boeken de rondleiding van 14:30 uur en gaan dan eerst maar eens lunchen, airco aan in de camper, lekker aan onze eigen eettafel met uitzicht op het Lake Powell. Als we ons melden voor de rondleiding moet de hele groep eerst door de security. Alle metaal uit de zakken en dan door een metaaldetectorpoortje lopen, het lijkt Schiphol wel. De beveiliging is best streng maar dat is niet zo verwonderlijk als je bedenkt wat er mis kan gaan als iemand echt kwaad wil. Als deze immense dam bij een terroristische aanslag  zou worden opgeblazen, zou er een enorme overstroming plaatsvinden en de water- en stroomvoorziening voor 4 staten wegvallen. Lake Powell is het op één na grootste stuwmeer dat ooit door mensen is gemaakt. We gaan met de lift vanuit het Visitor Center naar het plateau boven op de dam en krijgen daar uitleg over de aanleg en werking van de dam. Er staat o.a. een originele turbineschotel tentoongesteld die 40 jaar dienst heeft gedaan. 

Daarna gaan we met een andere lift midden in de stuwdam naar beneden en komen 150 meter lager uit, net boven het water niveau aan de uitlaat kant. Daar krijgen we een inkijk in de ruimte waar de stroom opgewekt wordt door immens grote turbines. Als we langs die dam omhoog kijken is het nauwelijks te bevatten dat er aan de andere kant een enorm stuwmeer tegenaan drukt. Er staan deze middag 6 van de 8 turbines te draaien. Om aan te geven hoe groot de Glen Canyon Dam is : 216 meter hoog (178 meter boven de rivier), 475 meter lang en 91 meter dik. De bouw van de brug kostte 145.000.000 dollar en was gereed in 1963. De constructie bestaat uit acht Francisturbines van 155.500 pk (116.000 Kw/per uur) De totale capaciteit van de turbines bedraagt bij vol vermogen 1.296.000 kilowatt per uur hebben we geleerd tijdens deze heel interessante rondleiding en uit de film over het gebruik van de dam. Een dagje met mooie canyonplaatjes, een kronkelige rivier met veel zand en de nodige stuwdamtechniek, hoe intensief kan vakantie zijn !?!

Vandaag gereden: 25  miles

Totale afstand:  3841 miles