Bryce Canyon – dinsdag 2 oktober

In Bryce Canyon zijn we drie jaar geleden al eens geweest, het park heeft toen erg veel indruk op ons gemaakt. We reden toen van viewpoint naar viewpoint en konden er geen genoeg van krijgen. We hebben toen ook gezegd dat we hier zeker nog eens terug willen komen. We zijn erg benieuwd of het echt zo mooi is als wij ons herinneren, of dat het alleen veel indruk heeft gemaakt omdat we toen pas één National Park hadden gezien. We hebben inmiddels veel meer parken gezien en zijn benieuwd of dit nog steeds het mooiste park is voor ons. 

Bryce Canyon meet 56 km ², het totale park is daarentegen 145 km ² in omvang en is daarmee één van de kleinere nationale parken in de USA. Het aangewezen gebied rond het spectaculaire Bryce Canyon, niet echt een canyon maar een gigantische natuurlijke amfitheater gemaakt door erosie van water en ijs op het relatief zachte zandsteeen, werd een National Park in 1928.

We hoeven niet ver te rijden en komen al snel bij Ruby’s Inn, dit is een klein dorpje wat bestaat uit een hotel, restaurant, winkels, postkantoor en een camping, dit alles in eigendom van de nazaten van Ruby Syrett.  Ruby’s Inn staat aan de enige ingang van Bryce Canyon National Park.

Bryce Canyon is een langgerekt natuurpark met maar één geasfalteerde weg, we rijden eerst 18 miles naar het uiterst puntje in het zuiden naar Rainbow Point. De meeste viewpoints liggen aan de oostkant van de weg, dus als je van zuid naar noord rijdt liggen alle punten rechts van de weg. We rijden weer van viewpoint naar viewpoint zoals de vorige keer en ondanks dat we alles herkennen zijn we weer onder de indruk van de schoonheid van dit landschap. We hadden ons voorgenomen om niet zo veel foto’s te maken vandaag, dat hebben we in 2009 al gedaan, maar we laten ons wederom door het uitzicht verleiden en maken veel te veel foto’s.

Bij Sunset Point is een mooie trail naar beneden de canyon in, de vorige keer waren we hier pas aan het einde van de middag en was het te laat om nog naar beneden te gaan, bovendien waren we geen geoefende hikers. Toch hebben we altijd spijt gehad dat we er niet nog een dag langer konden blijven om de wandeling naar beneden te maken. Dit jaar hebben we ons voorgenomen om er wel tijd voor te maken. We hebben nu goede wandelschoenen en we de afgelopen weken al de nodige wandelkilometers in de benen zitten, daarnaast hebben we thuis al veel tijd gestoken in het goed inlopen van de schoenen. In Arches National Park hebben we hier al veel plezier van gehad, dus vandaag moet het echt gaan gebeuren. We lopen de Navajo loop naar beneden, het pad zigzagt behoorlijk steil naar beneden de diepte in. Halverwege lopen we onder een Natural Bridge door en dan zigzaggen we weer verder naar beneden tot we uiteindelijk 168 m lager uitkomen. Het is een adembenemende tocht naar beneden recht de kloof in. 

Onderaan hebben we de keus om de Navajo loop te vervolgen en aan de andere kant van de rotsen weer net zo steil naar boven te lopen of we kunnen een eindje door de valley heen lopen richting de Queens Garden en daar naar boven lopen naar Sunrise Point, dat is wat langer maar minder steil omhoog. We kiezen voor het laatste waardoor het een tocht wordt van 4,6 km. Als we eenmaal uit de kloof zijn gelopen, komen we in vlakker gedeelte. We lopen langs de opgedroogde beekjes en zien bomen die tussen de rotsen door toch proberen zonlicht op te vangen. De paden, bestaande uit rotsen en kiezels, slingeren zich door het dal en we zien nu al de hoodoos (de stenen pilaren) van onderen, een werkelijk imposant gezicht. Dan moeten we langzamerhand wel weer klimmen en slingert het pad zich langs de rotsen naar boven. 

Hierdoor klimmen we langs de rotsformaties naar boven en staan we vaak stil om foto’s te maken (en om op adem te komen). Het is erg warm en menig zweetdruppeltje loopt van onze ruggen af. Nadat we de Queen gezien hebben in de Garden gaan we aan de echte klim terug beginnen, mooi maar wel redelijk zwaar. 

De Utrechtse Heuvelrug kan hier niet aan tippen, weten we nu uit ervaring. Het is een prachtige tocht, deze combinatie trail is de meest populaire trail in Bryce Canyon, wij weten nu waarom, het laat je alle facetten van Bryce zien. 

Na twee en een half uur staan we weer boven bij Sunrise Point, onze camper staat echter bij Sunset Point dus komt er nog een kleine Rim Trail bij van een halve mijl. 

Moe maar zeer voldaan rijden we naar de campground. We nemen een glaasje wijn om deze mooie tocht na te bespreken. Voor vanavond hebben we de maaltijd eenvoudig gehouden, een beetje spaghetti met pastasaus uit een potje en wat worstjes erbij. Als het water bijna warm is en de saus net op staat te warmen, is ineens het gas op. We hadden wel gezien dat we binnenkort de propaantank moesten vullen, maar de lampjes op het controle paneel zijn niet altijd even betrouwbaar en moesten we met een korreltje zout nemen had de verhuurder gezegd, bovendien gaf hij aan dat we makkelijk vier weken met een volle propaantank konden doen. Nou dan hebben wij er niet zuinig mee gedaan of de tank zat niet vol want nu hebben we een probleem, hoe koken we nu de spaghetti? De saus en worstje warmen we maar op in de magnetron en in plaats van spaghetti eten we er maar brood bij, met een ijsje als toetje is het toch een lekkere maaltijd geworden. Om te kunnen afwassen maken we water warm met het koffiezetapparaat, we hebben namelijk geen magnetron schalen alleen maar borden. Gelukkig hebben we dit keer een campground met elektriciteit aansluiting. Improviseren blijft zelfs in een luxe camper noodzakelijk als je één klein rood ledje negeert!

Vandaag gereden:  56 miles

Totale afstand:  3078 miles