Dixie National Forest – maandag 1 oktober

Omdat we op deze camping geen internet hebben en geen hook-up zijn we snel klaar en rijden al om half tien weg (heel vroeg opstaan zoals in het begin van de vakantie lukt niet meer zo goed). 

We rijden de enige zijweg in die we nog mogen rijden, alleen de eerste 8 miles zijn verhard dan moeten we terug. De bergen waar we tussendoor rijden zijn hier rood en beige gekleurd met een grijze laag ertussen, soms komen we hele groene stukken tegen, gekleurd door de kopererts. Heel duidelijk zijn de verschillende lagen te zien die gevormd zijn in verschillende tijdperken. 

Het grootste deel is zandsteen dat langzaam wegspoelt door regen en wind, de hardere gesteenten blijven dan overeind staan of brokkelen langzaam af.

Dit park maakt meer indruk op ons dan Canyonlands, de rotsformaties zijn overweldigend.

We rijden langzaam het park uit en nemen de scenic Highway 12 naar Bryce Canyon. 

De route voert ons door het Dixie National Forest omhoog de bergen in, de loofbomen in het bos zijn al helemaal in herfsttinten verkleurd. De bossen worden afgewisseld  door weidegebied. Onderweg lopen overal koeien los door het bos en over de kleine groene weiden. In de weg treffen we om de paar kilometer een wildrooster aan en loopt er aan beide kanten een hek loodrecht op de weg. Bij het wildrooster staat een bord “Open Range”, wat wil zeggen dat de koeien niet achter afzettingen lopen maar door het hele gebied en dus ook op de weg. 

Wij vragen ons net af hoe de boer zijn koeien kan terugvinden als we het antwoord zien: we zijn in het Wilde Westen hier zijn dus cowboys! Naast de weg zien we een grote kudde koeien die bijeen gedreven worden door drie cowboys op paarden geholpen door een paar honden. De koeien worden door twee cowboys uit de omgeving opgehaald en de derde cowboy zorgt dat de kudde bij elkaar blijft. Er ontstaan een kleine file als iedereen dit tafereel wil fotograferen.

Om half vier komen we bij Bryce Canyon aan en gaan eerst op zoek naar een campground.

Er zijn er niet zoveel in de omgeving van de park entrance. We kunnen wel in het park op een state campground gaan staan maar de diverse batterijen van fotocamera’s en laptops zijn bijna leeg dus we hebben een beetje stroom nodig, bovendien wacht het thuisfront op het verslag op de weblog dus internet is ook zeer welkom. We hebben mazzel als we bij een kleine  campground aankomen, 6 miles van Bryce, daar krijgen we de laatste plek. Nog even naar de lokale supermarket om wat kleine verse inkopen te doen om daarna nog in de zon zitten met het gebruikelijke aperitief. Het is hier zeker nog 25º C dus nog echte vakantie

temperaturen. We moeten (zonne)energie verzamelen want morgen wordt het weer en actieve dag met veel bekijken, lopen en klimmen!

Vandaag gereden:  143 miles

Totale afstand:  3022 miles