Mesa Verde – vrijdag 12 oktober

Er is vannacht flink wat regen gevallen met behoorlijk veel onweer, het geluid weerkaatste tegen de bergen en kwam steeds weer terug rollen. Vandaag is ook de temperatuur een stuk gedaald, gisteravond zaten we nog in korte broek buiten te eten, nu moeten we een lange broek en trui aan. 

We gaan langzaam weer in de richting van Denver, maar ook in de zuidwest hoek van Colorado is nog van alles te zien. Ons doel vandaag is het Mesa Verde National Park, dit is het enige Nationale Park in Amerika waar het niet gaat om de natuur, maar om de geschiedenis van de vroegere bewoners, de zogenaamde Native Americans. Halverwege de 6^e eeuw vestigde een groep Indianen zich op een dichtbegroeide hoogvlakte in het zuidwesten van Colorado. De naam van dit gebied, Mesa Verde, betekent 'groene tafel'. Deze vlakte ligt op een hoogte van 2500 m. 

In het zuiden van dit gebied liggen veel ravijnen en canyons waar de Indianen op beschutte plekken in de rotsen hun woningen hebben gebouwd. Omstreeks het einde van de 13^e eeuw lieten ze hun nederzettingen om nog onopgehelderde redenen in de steek, waarbij ze veel van hun persoonlijke bezittingen achterlieten. De rotsnederzettingen en de andere vroege sporen van menselijke bewoning in dit gebied, behoren tot meest omvangrijke en best bewaarde archeologische vondsten in heel Amerika, het park staat ook op de werelderfgoedlijst vernoemd.  

De hele weg van Bluff naar Colorado heeft het af en toe nog geregend maar als we in het Mesa Verde inrijden schijnt de zon. Als we echter bij de eerste overlook even uitstappen begint het heel hard te hagelen en moeten we wel even schuilen onder een afdakje om niet kletsnat te worden voor we de camper weer kunnen bereiken. Gelukkig is het een korte bui en even later schijnt de zon weer met als toegift een prachtige regenboog in het dal.

Na 15 miles bereiken we het Visitor Center waar we kaartjes kopen voor een guided tour om de Cliff Palace te kunnen bekijken, hier mogen we alleen in onder begeleiding van een Ranger. De Cliff Palace is een grote aantal huizen gebouwd onder een uitstekende klif. De huizen zijn gebouwd van steen en klei en hebben vaak meerder verdiepingen. 

Om deze grotwoningen te bereiken moeten we langs steile en smalle uitgehouwen trappen naar beneden waar we uitleg krijgen van de Ranger over het leven van de Pueblo Indianen die deze woningen hebben gebouwd. Aan het einde van de tour moeten we via een andere smalle uitgehouwen trap en een paar houten ladders weer naar boven.

De Cliff Palace is het grootste aantal huizen welke samen zijn gebouwd, er zijn ongeveer 150 kamers / units gemaakt. Elders in het park zijn nog meer rotswoningen gevonden waarvan er nog enkele bezichtigd kunnen worden onder begeleiding van een Ranger. Vanaf de weg kunnen we wel een aantal van deze woongroepen zien aan de overkant van het ravijn. Het Spruce Tree House is de op twee na grootste woongroep en die mag zonder begeleiding bekeken worden maar daarvoor moeten we wel 800 meter lopen over een steil pad naar beneden. Wij bekijken de woningen van bovenaf met een verrekijker, het is al einde van de middag en waterkoud. We gaan naar het Spruce Tree Museum. Hier liggen veel archeologische vondsten afkomstig uit dit gebied uitgestald en wordt met maquettes en kleine poppetjes duidelijk gemaakt hoe het leven van de Pueblo Indianen er uit gezien moet hebben.

Duidelijk wordt dat deze Indianen niet alleen van de jacht leefden maar ook allerlei gewassen verbouwden. In de latere periode maakten ze ook potten, manden en sieraden en dreven ze handel met andere stammen buiten de Mesa Verde. Er zijn in de opgravingen exotische schelpen en restanten van cacao en aardappelen gevonden, wat betekent dat deze handel het gebied bestreek van Canada tot ver in Mexico.

Op de Mesa Top Loop zijn restanten te zien van Pithouses, dit is een voorloper van de stenen huizen zoals we eerder bezochten in de Cliff Palace.

De eerste bewoners van Mesa Verde maakten een ondiepe kuil in de grond, zetten palen in de hoeken en maakten daar een dak op van hout en klei, dit is een Pithouse. Later werden de kamers helemaal ondergronds uitgegraven en het dak er bovenop gelegd, deze woonvorm heette een Kiva, de ingang was altijd via het dak. De ingang diende ook als schoorsteen voor het kampvuur in de woning. Nog later werden de kamers helemaal bovengronds gebouwd van stenen die gehakt en geschuurd waren uit de zandstenen rotsen. In de loop van tijd werden deze bouwwerken steeds steviger en kon men zelfs verdiepingen en torens bouwen.

Het is al over vijven als we richting de uitgang van het park rijden, we gaan dan maar de campground bij de uitgang en boeken een plaatsje voor de nacht. Het is inmiddels echt koud geworden met maar 3ºC, vannacht daalt de temperatuur nog verder tot onder het nulpunt. We doen de gordijnen dicht en de verwarming aan en gaan een Amerikaanse steak bakken met french fries en knoflookboontjes, voor ons als Native Nederlanders geldt : “geen beter leven dan een goed leven”.

Vandaag gereden:   139 miles

Totale afstand:  4155  miles